Soms heb je van die dagen dat de ene foto na de andere foto voorbij wandelt of dat je  het gevoeld krijgt dat alles wat je bekijkt in een foto verandert.  Vandaag was weer zo’n dag! Je wilt dan gewoon elke blik vastleggen, je kunt er gewoon geen genoeg van krijgen. Waar komt dat gevoel vandaan waardoor je om mensen heen blijft draaien  net zolang dat je precies die foto kunt maken die je met je ogen allang hebt vastgelegd. Ik weet het niet, soms heb je het en soms niet. Ik merk wel dat ik op gevoel fotografeer, als ik geen rust heb dan zie ik niks en wil ik ook niks zien. Ik hou me dan ook totaal niet bezig met allerlei technische zaken, de foto hoeft ook miet scherp te zijn. Maakt mij niks uit. Dit soort foto’s is meer een verwijzing of koppeling van mijn gevoel naar het moment dat ik de foto met mijn ogen had gemaakt. Die virtuele foto en het gevoel dat ik erbij had is van mij, een ander ziet de bijgevoegde plaatjes.